W roku 1952 nie zaszły żadne zmiany osobowe w składzie władz cechów i O.Z.C.  Sytuacja ekonomiczna rzemiosła indywidualnego pogarsza się dalej na skutek ciągłych domiarów podatkowych zmniejszającego się zaopatrzenia rzemiosła w surowce, odbierania kart rzemieślniczych warsztatom zmechanizowanym i przekwalifikowywania ich do przemysłu, a w konsekwencji przejmowania ich przez spółdzielczość pracy.

W rezultacie takiej polityki likwiduje się w r. 1952 dalszych 61 warsztatów rzemieślniczych na terenie miasta Raciborza i powiatu raciborskiego i na koniec roku liczba warsztatów rzemieślniczych spada do 346. Do nauki zawodu przyjęto tylko 57 uczni w ciągu całego roku.

Z ważniejszych aktów prawnych dotyczących rzemiosła ukazały się w r 1952 następujące:
Konstytucja P.R.L., która w art. 12 stwierdza, że “Polska Rzeczpospolita Ludowa uznaje i ochrania na podstawie obowiązujących ustaw indywidualną własność i prawo dziedziczenia ziemi, budynków  i innych środków produkcji należących do chłopów, rzemieślników i chałupników.